İTİRAF

Telefonu kapattı ve hazırlanmaya başladı. Ne şekilde yapacağını tam olarak kestiremediği bir itirafta bulunması gerekiyordu. Uzun açıklamalara gerek yok diye düşündü. “Bitti” diyecekti ve bitirecekti. “Neden ve niçin ayrıntılarına girmek, istediği en son şeydi. Uzun uzadıya konuşmak, suçlamak, suçlanmak, öfkelenmek, giderek kabaran duygu patlamaları ile hiç arzu etmediği bir sona sapmak, onca güzel hatırayı saygısızca bir kenara savurup atmak kapanış perdesine yakışmazdı. Bazı şeyler fazla söze gerek kalmadan da bitirilmeyi hak ediyor olmalıydı.

Ruhsuz bedenlerini boş bir çuval gibi oradan oraya amaçsızca taşıdıkları yıllarda, bir arkadaş ortamında tanışmışlardı. Sorunlarını birbirleri ile yarıştırırken  aldıkları hazzın uzun zaman farkına varmadan kısa sürede kaynaştılar. İz düşümlerinde problemler, paslı dillerinde gam, keder, mayalarında acı vardı hep. Hüzünle beslenip acıyla büyüttüler kendilerini. Ancak bir süre sonra problemler çözülmeye, acılar sona ermeye, keder ve hüzün dereleri giderek kurumaya başladı. Bir hal çaresi aramak için çabalayacak sebepler tamamen tükendiğinde de ilişkileri bitme noktasına geldi. Sadece bunu kabullenmekle ilgili bir sorunsalın içindeydiler.

Veda randevusuna özenmek istedi genç adam. Önce duş aldı ve sakal tıraşı oldu. Ardından ütülü bir gömlek seçti ve ona uygun düşen bir ceket. Pantolona da ütü vurmak gerekti. Üşenmeden ütüyü fişe taktı. Kılıç keskinliğinde, yedeksiz bir ütü izi bıraktığı pantolonu dikkatlice giyindi. Aynada son kez kendine çeki düzen verdikten sonra anahtarı alıp çıktı.

Her zamanki çay bahçesinde, her zamanki bacağı kırık masada, bakışlarını birbirlerine değdirmemeye özen göstererek uzunca bir süre oturdular. Ilık çayın tabağa dökülen kısmına aldırış etmeden son yudumlarını boğazlarına düğümlediler. Kıyıya vuran dalga sesleri zaman zaman diyalogsuz bıraktıkları boşlukları istemsizce dolduran notasız bir fon müziği gibiydi. Birkaç yavan cümleyle sohbet başlamışken birden atıldı genç kadın ;

-     Sana bir şey itiraf edebilir miyim?

-     Elbette

-     Lütfen nedenini niçinini sorgulama.

-     Sormam, tamam

-     Ben ayrılmak istiyorum.

Kadınsı sezgiler rol çalmış, ortam bir anda buz kesmişti. Bu hızlı hamle sayesinde kendisini sevmekten vazgeçen adama kısaca kendini hatırlatmış, gururunu kırmasına izin vermemişti kadın. Başka yaraları sarmak üzere ayağa kalkıp masadan hızlıca uzaklaştığında ise arkasından öylece bakakaldı acılı genç adam.

Bu sıcak yaz günlerinde okuma zahmetine katlanan siz değerleri blogcanlara Temmuz ayı hediyem olsun bu kısa öyküm.

Sevgilerimle :))

(Her hakkı saklıdır)