İSTİRİDYE MİMİ

Merhabalar,

Öncelikle 14 Şubat Sevgililer Gününüz kutlu olsun. Sevgilisi olmayanlar ve bu durumdan mustarip olanlar güzel/yakışıklı bir sevgili bulsun. Hediye bekleyenler umdukları hediyeyi alsın. Beklemeyenler inşallah bir sürprizle karşılaşsın. Böyle iyi diyenler öyle kalmaya devam etsin. Bu günleri kim icat ediyor diyenler “Google” hazretlerine başvursun. Neyse bunun sonu gelmez. Ben kendi gündemime döneyim en iyisi.

Bugünkü gündemim "mim". Ama durun bir dakika bir şeyi daha yazmadan geçmeyeyim. Bugün aynı zamanda “Dünya Öykü Günü”. Benim gibi öykü yazmayı ve öykü okumayı sevenler için özel bir gün. Bu vesile ile tüm kitap dostlarının gününü kutluyorum. Dünya Öykü Günü’nün kurucusu Öykü Yazarı Özcan Karabulut’muş. "Öykü bizim sevgilimiz" diyerek "14 Şubat’ın  öyküyle, sevgiyle, Sevgililer Günü’yle birleştirilmesinin bir tesadüf olmadığını söylüyor.

Evet şimdi başka bir çıkıntılık daha yapmadan asıl konuma dönebilirim artık. Sevgili İstiridye Avcısı beni milattan önceki bir tarihte mimlemişti. Elim ancak erdi. Gecikme için kusura bakmasın diyor ve hemen soruları yanıtlamaya geçiyorum. 

- Negatif olayları pozitif açılımlarla yorumlayıp olumlama yapmayı sever misiniz? Evetse neden, hayırsa neden?

Her zaman olumlu düşünmeye gayret eder, her şerde bir hayır vardır demeye çalışırım. Negatif olayları; “öyle olması gerekiyorsa öyle olmuştur şeklinde, beklediğim gibi olmamışsa da daha iyisi olacağı içindir” şeklinde yorumlarım. Sanırım ruhun tekâmülü (olgunlaşma süreci) için yaşanması gerekenler var ve bizim de onları yaşamamız gerekiyor. Aynı sınava defalarca tabi tutulmamak içinse doğru olanı yapmamız icap ediyor. Pir Sultan Abdal’ın dediği gibi; zorluklarla ya da olumsuzluklarla karşılaşınca “Bu bir demdir gelir geçer" demek hiç de fena olmasa gerek.

-İnsanları sınıflandırma eğilimi hakkında neler düşünürsünüz?

Hiç tasvip etmediğim bir durum. Ancak bu tür insanlarla çok karşılaştım. Karşılaşmaya da devam edeceğim sanırım. İlişkilerimi mesleğe, gelire, kılık kıyafete, sosyal statüye, dini ya da siyasi görüşe göre şekillendirmemeye gayret ediyorum. Karşı taraftan da aynı saygıyı bekliyorum. Devamlı şikayet eden, eleştiren, küçük hesaplar yapan, beklentilerle yaklaşan ve yarışan insanlar beni  yoruyor, aşağıya çekiyor. Seçiciliğimi aydınlık bir zihne, pozitif bir mizaca sahip, kendisinden bir şeyler öğrenebileceğim, yapıcı, ilkeli insanlardan yana kullanıyorum.

 -Sizce herkes birbirine benzeseydi nasıl bir dünyada yaşardık?

Hepimiz farklılıklarımızla güzeliz. Dünyaya renk katıyoruz. Kendimize benzemeyeni dışlama gibi bir lüksümüz yok bence. Biz güzel bir mozaiğiz ve de öyle olmaya devam etmeliyiz. Farklı ırk, din, etnik köken, cinsiyet, dış görünüşe sahip bireyler ya da toplumlar olarak birbirimizden öğrenecek çok şeyimiz var diye düşünüyorum. Bunu yaparken de farklılıklara saygı göstermek ve uzlaşma kültüründen yana olmak gerekiyor elbette.

-Doğum ve ölüm hakkındaki düşünceleriniz nelerdir?

Nasıl ki doğum bir başlangıçsa ve ruh ölümsüzse, ölüm de yeni bir başlangıç bana göre. Ve ikinci başlangıçla ilgili hissettiğim ya da hissetmek istediğim tek şey sonsuz bir huzur.

-Karakterinizi bir hayvana benzetecek olsanız ne olurdunuz? Neden?

Bunu hiç düşünmemiştim. Düşündüm cevap bulamadım. Hemen küçük bir araştırma yaptım. Astroloji, burçlara göre ruh hayvanlarını eşleştirmiş. Bir yengeç burcu olarak benim ruhumla örtüşen seçenek adımla da müsemma olan Deniz Yıldızı. Açıklama da şu şekilde; yengeçlerin aile üyeleri ve tüm sevdiklerine olan bağlılıkları, güven duydukça kabuklarının dışına çıkmalarıyla ilişkilendirilen Deniz yıldızları riski sevmez. Duyarlı yapıları, hayal kırıklığına uğramaktan çekinen doğaları Yengeçlere benzer. Bu zor soruyu cevaplamama yardımcı olan astrologlara çok teşekkürleeerrr.

-Bir yazarla (Ölmüş ya da yaşayan olabilir) bir hafta sonu geçirme hakkınız olsa kiminle olmak isterdiniz?

İlk anda İnstagramdan da takip ettiğim öykü yazarı Şermin Yaşar (Oyuncu Anne) geldi aklıma. Hayallerinin peşinden koşan güçlü, pozitif, çok okuyan, çok yazan, akıllı bir Amazon kadını o. Üç çocuk annesi olarak diğer annelerin, çocukların ve de kadınların hayatlarına dokunuyor. Genellikle çocuk kitapları yazıyor. Kitaplarının büyük bölümünü severek okudum. Özellikle de Göçüp Gidenler Kolleksiyoncusu’nu çok beğendim. Vakit bulabilirsem bloğumda bu konuda daha detaylı bir paylaşım yapmak istiyorum. Bir kadın olarak iş hayatında, sosyal hayatta, evde ve/veya başka birçok ortamda genellikle erkeklerin gölgesi altında ezilen kadınların arasından sıyrılarak kendini var etmeye çalışan hemcinslerimin başarılarıyla her zaman gurur duydum. Onlar güzel rol modeller ve ülkemin geleceğine dair umut aşılıyorlar.

-Yaşamınız bir sinema filmi haline gelse, ismi ne olurdu? Neden?

Kulağa çok hoş geliyor. İsmi “Sevgi ve Ümit” olabilirdi. Bu ikisiyle birçok şeyin üstesinden gelebildim çünkü. 

Güzel sorulardı. Daveti için İstiridye Avcısı'na tekrar teşekkür ediyor,  cevaplamak isteyen herkesi mimliyorum. 

Sevgi ve selamlarımla :)