YERKÜRE GÜNEŞLENMEYE BAŞLADI!

-    … hayır, hayır Ceren düşmedi, Cemre düştü

-    Kim düştü?  Kimmmm?

-  Ceren değil, Cemre düştü

-    Cemre kim, nereye düştü? Yaralandı mı peki?

Geçen gün, küçük kuzucuğumla aramızda geçen konuşmadan kısa bir bölüm bu.

“Yerküremiz güneşlenmeye başlıyor” dedim ve dilim döndüğünce izah etmeye başladım… “Cemre kelimesi; ateş, kor anlamına gelmekte, ‘düşme’ ise aslında ısınmayı anlatan bir kavram. Sırasıyla havanın, suyun ve toprağın canlanmasını, doğanın kış uykusundan uyanışını, baharın başlangıcını ifade ediyor. Yüzyıllardır, özellikle tarımla uğraşan halkın, hava olaylarına göre günlük yaşamlarını planladıkları bir halk takvimi” gibi bilgileri biraz daha sadeleştirerek anlatmaya çalıştım ona.  

Daha sonra İklim Bilimi Uzmanı Doç. Dr. Beyza Ustaoğlu’nun notlarından; “21 Aralıktan itibaren güneş ışınlarının yeryüzüne daha dik açılarla gelmeye başladığını ve böylece günlerin uzadığını, kış mevsiminin sona yaklaştığını, baharın başlangıcına denk gelen bu süreçte sıcaklığın arttığını, halk dilinde bu olaya ‘cemre düşmesi’ dendiğini” okuduk birlikte. Başka bir kaynaktan da cemre düşmesinin; Kasım günlerinden Hızır günlerine geçiş olarak nitelendirildiğini öğrendik.

“Türk-Altay halk kültürü mitolojisine göre  cemre olayına, İmre (İmere veya Emire) adı verilen bir cin’in neden olduğuna inanılıyormuş” dediğimde ise kulakları dikleşti birden. İşin içine “cin” girdi ya malumunuz. “İlkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükseliyormuş İmre. Sonra buzların üzerine düşerek onları eritiyor, oradan da yere giriyormuş…” Hayalinde canlandırdığı "İmre" kahramanını görür gibi oldum gözbebeklerinde beliren resimden. Ardı arkası kesilmeyen sorular, sorular, sorular…

2020 yılının ilk cemresi 19-20 Şubat’ta havaya düştü bile. Ondan yedi gün sonra suya, yedi gün sonra da havaya düşüyor bildiğiniz gibi. Dolayısıyla bugün-yarın (26-27 Şubat’ta) ikinci cemre suya düşüyor. Üçüncü cemrenin ise 5-6 Mart’ta da toprağa düşmesi bekleniyor.

Benim kuzucuğumun aklına düşen cemreyi ben de sizin ruhunuza düşürmüş olayım bugün. Ruhları besleyelim ki içimizdeki güzel duygular daha da yeşersin. Dördüncü cemre gönüllerimize düşsün. Gönül yaylarımız gevşesin. Sevmek, seni seviyorum demek için, gülüp coşmak için baharı beklemeyelim… Yazım nihayete ererken ben bunları söyleyiverdim son söz olarak. Kuzucuğum ise o geniş hayal dünyası ile birlikte duygularını, en iyi Mehmet Necati ÖNGAY’ın şiiri ile anlatırdı kanaatimce… Kalınız sağlıcakla…

ÇOCUK VE BAHAR

Senin inci çiçeklerin varsa bahar,

Benim de inci dişlerim var.

Senin mavi bulutların varsa,

Benim de mavi gözlerim var.

Senin pembe ufukların varsa,

Benim de yanaklarım var.

Senin yağmurların, çiğlerin,

Şebnemlerin varsa,

Benim de gözyaşlarım var.

Senin denizlerin varsa,

Benim de yelkenli gemilerim var.

Senin kuşların varsa,

Benim de uçaklarım var.

Senin rüzgârın varsa,

Benim de uçurtmam var.

Senin ayın, yıldızların varsa,

Benim de bayrağım var.

Bayrağım gibi geldin yurduma

Bahar

Mehmet Necati ÖNGAY