İYİ BİR DİNLEYİCİ MİSİNİZ?

 

İyi bir dinleyici misiniz?

İyi bir konuşmacı mı?

Yoksa her ikisi birden mi?

 

Derler ki iyi bir iletişimde altın kural; konuşmaktan çok konuşturmaktır. Bu kuralı ev ortamımda uygulamama pek gerek kalmıyor, şahsen. Sağ olsun hem eşim hem de çocuğum, daha çok da eşim gönüllü olarak kendini sağaltıyor. Özetle evde, Dinlemeden Sorumlu Devlet Bakanı benim. Öyle zannedildiği gibi hiç de kolay bir iş değil bu. 

 

Özellikle çocuğumu dinlerken, 

 

Ona bütün dikkatimi vermeye

Gözlerine bakmaya

Başka şeyle meşgul olmamaya

“Evet, evet” deyip kendi iç dünyamda kaybolmamaya

Anlattıklarına karşı ön yargılı olmamaya

Lafını bölmeden uygun yerlerde geri bildirimde bulunmaya 

Sorularımı en sona saklayıp bir de onları unutmamaya gayret  gösteriyorum.

 

Çocuğum anlatıcı konumundayken çok özel bir yetenek sergilemesine gerek kalmıyor, dinleyici konumunda olan benim aksime. Gülen gözleri, buğulu-tatlı sesi, bütün doğallığı ve masumiyetiyle kendini dinlenir kılmayı başarıyor. 

 

Anlatıcı konumunda olan biz yetişkinlerde ise durum biraz daha farklı:

Aynı durağanlıkta kalmadan 

Kelimeleri yutmadan

Vücut dilini çok abartmadan

Mimiklerini yerli yerinde kullanarak

Ortama ve konuya göre araya espriler katarak

Belli bir hızda ve akıcılıkta konuşabilmek gerekiyor.

 

Kendimizi dinletebilmek için bütün bunları aynı anda başarıyor olmak hiç de kolay olmasa gerek. 

Yapılan araştırmalara göre insan beyni kişiden kişiye değişmekle birlikte dakikada ortalama 500 kelime işlemekte. Bir başka deyişle dakikada 500 kelimeyi rahatlıkla anlamlandıracak kapasitede. Buna karşın konuşan bir insanın dakikada kullanabileceği kelime sayısı en fazla 150 kelime civarında olmakta. Bunu da ancak at yarışı sunucuları başarabilmekte. Dolayısıyla dakikada 500 kelimeye ihtiyaç duyan bir beyin, konuşmacının gönderdiği 150 kelimeyi yetersiz bulmakta ve kelimeler arasındaki sessizliklerde başka konulara atlayıp konuşmadan kopabilmektedir (Kaynak:  Uzman Psikolog Yeşim TAŞ).

 

Dinleme ve konuşma becerilerinin etkin işletimi evden eve çeşitlilik gösterebiliyor ayrıca:

 

Pek çok evde, kadınlar eşlerinin hiç konuşmadığından yakınır. İşten yorgun gelip kanepeye uzandıklarını, televizyonun karşısına geçip uyuyakaldıklarını falan söylerler. 

 

Bazı evlerde ne dinlemeye tahammülü, ne de anlatmaya mecali olanlar vardır.   

 

Bazı evlerde anlattıklarından sözlüye çekenler vardır: “Söyle bakalım en son ne dedim?” … 

 

Bazı evlerde de aşağıdaki fıkra misali durumlar söz konusu olabilir. 

 

Adam doktora gider: “Doktor Bey, galiba karımda işitme kaybı başladı. Ne yapabiliriz?”

Doktor:

“Eve gittiğiniz zaman, karınızın arkasında, biraz uzakta durun. Normal bir sesle ona soru sorun. Eğer sizi duymazsa biraz daha yaklaşın ve sorunuzu tekrarlayın. Hangi mesafede duyduğunu tespit edelim, ona göre bir tedavi uygularız.”

Adam eve döner. Karısı mutfakta yemekle uğraşmaktadır. Adam mutfağın kapısında durur ve normal bir sesle: “Hayatım, ne yiyoruz bu akşam?” diye sorar. Karısı cevap vermez. Adam bir iki adım atar ve bir kez daha sorar:

“Hayatım, ne yiyoruz bu akşam?” Karısı yine cevap vermez. Adam kadının dibine kadar gelir ve tekrarlar: “Hayatım, ne yiyoruz bu akşam?”

Karısı öfkeyle dönerek cevap verir:

 

Hayatım üç keredir köfte diyorum ya!

 

Peki ya, sizde durum nasıl?

İyi bir dinleyici misiniz?

İyi bir konuşmacı mı?

Yoksa her ikisi birden mi?

(Kaynak: Uzman Psikolog Yeşim Taş; K.Giffin - B.R.Patton “Fundementals of Interpersonal Communication” ). file:///C:/Users/hp/Downloads/1_K%C4%B0%C5%9E%C4%B0LERARASI%20%C4%B0LET%C4%B0%C5%9E%C4%B0M_DERS%20NOTLARI_2017%20(3).pdf  

(Fotoğraf Kaynak: <a href="https://create.vista.com/tr/unlimited/stock-photos/341907168/stock-photo-young-woman-with-megaphone-on/">Fotoğraf Kırmızı arka planda megafonu olan genç bir kadın. tarafından yaratıldı NewAfrica</a>)