YOK CANIM, NE AĞRISI !

Merhabalaaaar,

Geçen akşam kız kıza toplandık laflıyorduk. Kız kıza dediysem yani biyolojik yaşları kırk ve üzeri olan hatun kişiler.

Eğer dört beş kadın bir araya geldiğinizde ilk ve en uzun sohbet konunuz nörolojik, siyatik, genetik vb. sağlık sorunları ise yaşınız kemale ermiş ya da ermek üzere demektir. “Dante gibi (ileri) ortasındasınızdır ömrünüzün.”

Kızlardan biri bel ağrısından mustaripmiş meğer. Epeyce zaman desteksiz oturamamış, yatamamış, kalkamamış. Ayakta uzun süre kalamamış. Velhasıl çok çile çekmiş, çok canı yanmış ta ki ameliyat masasına yatıncaya kadar. Neyse şimdi gayet iyi, şükür. Anlatırken onunla empati kurdum. Haline üzüldüm. “Tahammül sınırın, ağrı eşiğin ne kadar da yüksekmiş. Neden bu kadar harap ettin kendini? Neden bu kadar geciktin ki ameliyat için?” dedim. O sırada yanı başımda oturan sohbeti hoş bir diğer arkadaşım atıldı;

“Biz çoğu kadın ağrı bizi neredeyse hastanelik edinceye kadar direnip,  işimize devam etmiyor muyuz sanki?”  Mesela ben; migrenim tutup da midem bulandığında lavobaya koşup, kusup tekrar mutfaktaki işimin başına geri dönerim” dedi, gülüşmeler eşliğinde.

Düşündüm de çoğu kadının hele bir de çalışıyorsa ayılıp bayılacak, nazlanıp yatacak, kendine acıyacak vakti bile yok. O an burnundan, kulaklarından lavlar püskürse, tansiyonu çıksa/düşse, her yerinden S.O.S’ler verse hedefe kitlenmiş robot misali yapması gereken her neyse bir an önce onu yapıp bitirme derdinde, telaşesinde.

Bilmem yanılıyor muyum ama özellikle eski jenerasyona; “öyle her şeye mızmızlanmamaları, zayıflıklarını teşhir etmemeleri, herkesin yanında ağlamamaları, acı karşısında diz çökmemeleri, yardıma muhtaç algısı oluşturmamaları gerektiği işlendi sanki. Hal böyle olunca da herkes her şeyi kendi içinde yaşadı. Süreçle beraber dışlanma, ayıplanma, yaftalanma korkusu ve büyüklerin nasihatlerine itaat etme çabası birbirini destekledi. Yaralar, acılar, ağrılar zaman merhemi ile birlikte kendi kendini pansuman etmek zorunda kaldı. Kendimizi yine kendi kollarımızla sarıp sarmaladık. “Bu da geçecek elbet” diye avunup durduk. Tahammül sınırlarımızı zorladıkça zorladık. Acı, ağrı, sızı eşiğimizi, bilinçaltına işlenmiş kodlarla farkına varmadan anbean, günbegün yükselttik. Hâlbuki sıkıntıyı paylaşmanın, çare aramanın,  zayıflık değil, sağaltıcı ve özgürleştirici bir hesaplaşma biçimi olduğunu görebilmeliydik. Kaldı ki uzmanlar, ağrıların, vücudumuza daha fazla zarar vermemizi önleyen bir uyarıcı olduğunu söylüyorlar. Benzer şekilde stres de öyle. Örneğin ağır iş koşulları vb. sorunlar uzun süre devam ederse yaşadığımız yoğun stres, “hasta olabilirsin” mesajı taşımakta. Tedavi edilmeyen ve baskılanan ruhsal sıkıntılar ciddi patolojik hastalıklara evrilebilmekte. “Bedenimizde görülen bazı hastalıklar, ruhlarımızda saklanan hastalıkların küçük parçalarıdır” demiş ünlü yazar Nathaniel Hawthorne. Alman doktor, filozof, müzisyen,  hayvansever ve anti-nükleer aktivist Albert Schweitzer ise “mutluluk; iyi bir sağlık ve kötü bir hafızadan başka bir şey değildir” demiş.

Mutlu ve sağlıklı olmak istiyorsak o halde, yapacaklarımız belli;

Günlük aktivitelerimizi güçleştirip, hareket kabiliyetimizi azaltmakta ve yaşam kalitiemizi bozmakta olan ağrılarımıza kulak vereceğiz,

Uzun süre yoğun stres altında kalmayacağız,

Ağrıyı, acıyı, derdi, kederi sağlatacağız.

Tatsızlıkları unutmaya çalışacağız

Ve sizin bu listeye ekleyeceklerinizi dikkate alacağız

Sağlıklı ve mutlu günler dilerim efendim…

Yıldız


Küçük Dünya;  "Önce Ben" demeliyiz diyor.

aaa; "Aksini yaparsak vicdan azabı duyuyoruz" diyor

Kaystros Tyrha' nın eşi de ağrılara meydan okuyanlardan.

Beyaz Yaka'lı; "ağrıları azaltmanın en etkili yolu egzersiz ve spor"  diyor.

Kelebek Etkisi; "kafaya takmamayı öğrenmeliyiz" diyor.

fatmauzmez; "haklısın" diyor :))

Handan: "İşlerin yarım kalması bizi ağrıdan daha çok rahatsız ediyor" diyor

Duo Diyet: "Sorumluluklarımız, sağlığımızdan bir adım önde her zaman, son kısımdaki önerilere dikkat"diyor. 

Camgüzeli; "Hayır demeyi öğrenelim!" diyor.

Sakura; "İşler beklesin" diyor

Tesrpabuclar; "Ruhumuzu besleyelim, kendimiz sevelim" diyor.

Beyda'nın Kitaplığı; "Rabbim korusun" diyor

Deeptone; "Helikopter anneler" diyor