YENİ EĞİTİM-ÖĞRETİM YILI

Merhabalar Sevgili Blog Ailem,

Umarım sağlığınız yerinde, işleriniz yolundadır. Benim için öyle dolu dolu bir ağustos ayıydı ki geriye dönüp baktığımda en son paylaşımımı neredeyse bir ay önce yapmış olduğumu fark ettim. Böyle uzun aralar vermek hiç hoşuma gitmese de oluyor bazen. O yüzden de blog yazma işini, her ne mazereti olursa olsun nefes alıp vermek gibi içselleştirip düzenli paylaşım yapanlara hayranlık duyuyorum. Biliyorum ki bu blogdaşlarım için yazma eylemi bir 'iş' değil bir 'aşk.'

Yeni eğitim-öğretim yılı bütün öğretmenlere, öğrencilere, velilere ezcümle hepimize hayırlı uğurlu olsun. Herkes gibi ben de önce sağlık diyorum; ardından hem eğitim ordusuna hem de evlatlarımıza huzurlu, başarılı, kesintisiz bir öğrenim yılı diliyorum. Kesintisiz bir süreç gerçekten çok önemli. Zira Eğitimci-Yazar Prof. Dr. Selçuk Şirin Hoca'mızın da dediği gibi ülkemizdeki öğrencilerin pek çoğu bir başka deyişle her üç öğrenciden biri, yüz yüze eğitime "iki yıllık bir öğrenme kaybı" ile başlıyor. Hele de internet ortamından, bilgisayardan mahrum kalan kesim için durum daha da vahim. Bu çıkmazı aşmak ve makası kapatmak için ciddi tedbirlere ihtiyaç var. Finlandiya’nın, kriz sonrası tüm bakanlıkların gelirlerini azalıp Eğitim Bakanlığı gelirini artırdığı ve eğitimde lider konumuna geldiği belirtilmekte. 

- Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü UNESCO verilerine göre “Türkiye 2020-2021 eğitim öğretim yılında iş günü itibarıyla okulları en uzun süre kapatan ülkeler arasında.”

- UNESCO’nun verilerine göre, Kovid-19 pandemisi dünyada 1,6 milyardan fazla çocuğun eğitimini etkilemiş durumda.

- Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ve UNICEF’e göre, Covid-19 salgını sonucunda milyonlarca çocuğun çocuk işçiliğine itilme riski artmış bulunmakta. 

- Ev içi taciz, istismar artmış durumda…

Aşı seferberliğine, maske-mesafeye, alınan tedbirlere rağmen ne yazık ki risk hala devam etmekte, tehlike tamamen bitmiş değil. Evlatlarımızı kalabalık ortamların içerisine uğurlarken, servis araçlarına bindirirken yüreğimiz yine pır pır, kafamız yine karışık. Çünkü hala aşı olmayanlar var, aşı karşıtı olanlar var. Öte yandan hastalananların pek çoğu da yine bu gruptan. Aşı karşıtlığı, eksik/yanlış bilgi ve iletişimin bir tezahürü olarak olumsuz sonuçlar doğuruyor. Aşı ile ilgili yaşanan bazı istisna olayları genellemek, komplo teorilerine inanmak, ilime, bilime, doktorlara güvenmemek bana pek akılcı bir yaklaşım gibi gelmiyor.

Hatırlanacağı üzere aşılanmayla birlikte çiçek hastalığı 1979’da tamamen ortadan kaldırılırken çocuk felci ve yeni-doğan tetanosu da dünyanın hemen her yerinden ve ülkemizden bertaraf edildi. Bugün olduğu gibi o yıllarda da aşı karşıtı pek çok insan vardı ve pek çok ölüm yaşandı. Ama neticede bilimin bize sunduğu imkânlardan, hayati hizmetlerden istifade ettik. İnanıyorum ki bir süre sonra korona aşısı da diğer tüm aşılar gibi sıradanlaşacak ve mevcut sıkıntılar silinip yok olacak. 

Uzun bir aradan sonraki ilk yazımı böyle kasvetli bir biçimde sunmak ya da sonlandırmak istemezdim fakat gündem bu olunca akış da böyle ilerledi.

İnşallah daha güzel paylaşımlarda tekrar buluşmak dileğiyle J