PREFABRİK HAYALLER

 

Merhaba arkadaşlar,

Bugün sizlere pek çoğunuzun yakından tanıdığı “Velhasıl Galata” adlı blogun yazarı Taner Koç’un yeni kitabından;  Prefabrik Hayaller’den bahsetmek istiyorum.

Bu eserin ortaya çıkmasında, en büyük itici gücün ailesi olduğunu söylüyor Taner Bey. Zira kitap çıkarma fikrini “Kutup Yıldızım” dediği eşinden, motivasyonunu da evlatlarından almış. Bu kitapla kızlarına kültürel bir miras bırakmak; dijital çağın gençlerine hayal kurmanın, üretmenin önemini ve yaptıkları üretimin, ruhlarına yaşam enerjisi olarak geri döneceğini hatırlatmak istemiş. Kitabı çok özel kılan bir başka unsur ise tüm gelirinin Darüşşafaka Eğitim Kurumlarına bağışlanacak olması. Bu müstesna yaklaşımlarından dolayı Taner Bey’i ve alicenap ailesini tüm kalbimle tebrik ediyorum.

İçeriği de amacı kadar güzel olan eserle ilgili söylenecek pek çok husus var kuşkusuz:

Ritim Sanat Yayınları’ndan çıkan kitapta 29 adet kısa öyküye yer verilmiş. Aynı zamanda kişisel bloğunun da adı olan kitabın ismini çok beğendiğimi belirtmeliyim. Az sözle çok şey çağrıştırıyor ve kitabın ruhunu çok iyi yansıtıyor.  

Kalıcı izler bırakmış olmalı ki öykülerinin bazılarını blog sayfasında daha önce okuduğumu anımsadım. Yaşanmışlık ve samimiyet duygusunu geçirmekte hiç zorlanmamış Taner Bey. Ayrıca doğa ve mekân tasvirlerini de büyük bir ustalıkla yapmış. Kitabı alıp okuyan pek çok kişinin yazarın ilk kitabı olduğuna inanmakta güçlük çekeceğini düşünüyorum.

Kitabın ikinci öyküsü olan Zaman Yolculuğu en beğendiklerim arasında oldu. 

Karaköy İskelesi adlı eserinde vapur ve iskelenin cinsiyetlerini sorgulayıp çıkarım yaptığı satırlar da çok hoşuma gitti. Yazara göre “İskele kadındı. Yâri, sevgiliyi, kocayı bekleyen hep kadınlardı. İskele; yağmur, kar fırtına demez hasretini taş eder, yüreğine gömer, sevgiliyi beklerdi. Vapur da erkek olmalıydı; çalışan, didinen, kadınından uzak yolculuklara, hasrete fırtınalara, azgın dalgalar göğüs geren…”

Ah Şu Aşk adlı öyküsünde ise 'denizin çarşaf gibi olmasını' bakın nasıl dile getirmiş yazarımız: “Gökyüzünden ödünç aldığı mavi elbisesi ile pek bir alımlı ve nazlı deniz gün boyu devam eden bu oyunun sonunda yorulur. Güneşin hüzün dolu vedası ile akşam karanlığında uykuya dalar. Yufka yürekli tabiat ana gece serinliğinde denizciği üşümesin diye üzerine inceden bir çarşaf atar. İşte sabahın erken saatlerinde denk geldiğimiz ‘denizin çarşaf gibi olması’ tastamam bu yüzdendir."

Daha fazlasını okumak ve ihtiyaç sahibi çocuklarımıza katkı sunmak isteyenler bu kitaba https://ritimsanatyayinlari.com/urun/taner-koc-prefabrik-hayaller/ linkinden ulaşabilirler.

Arka kapak yazısı ile sizleri baş başa bırakmadan önce Taner Bey’i tekrar tekrar kutluyor, mayasında var olan yazma yeteneğini başka pek çok güzel eserle taçlandırmasını temenni ediyorum.

ARKA KAPAK YAZISI

“Yazar Taner KOÇ, 1971 yılının pırıl pırıl bir yaz sabahında Ankara’da doğar. Balkanlardan göçüp Ankara bozkırlarına yerleşen atalarına olan özleminden bir yanı Ankaralı diğer bir yanı ise Üsküplüdür. Çocukluk ve gençlik yıllarında unutulmaz anılar biriktirdiği Tunalı Hilmi Caddesine, Kızılay’a, Çankaya’sına çok sevdiği Ankara’sına yirmili yaşlarda veda edip İstanbul’a yerleşir. İstanbul, hayatına anlam katan ve büyük izler bırakan eşi Suna Koç’u, biricik kızları İrem ve İpek’i yazarımıza armağan eder. İstanbul yolculuğunda ise; Türkiye’nin önde gelen birçok ulusal markasında satış ve pazarlama yöneticiliği yapar. Yıllar geçmiş, yaşı ilerlemiş, bir parça yorulmuş yazara eşi bir fotoğraf makinası alarak onu İstanbul’a yenilmekten son anda kurtarır. “Kırk dört yaşında fotoğraf çekmeye hikâyeler yazmaya başladıktan sonra nefes aldığımı hissettim, yaşadığıma çok sevindim” der bir yazısında. Kadrolu cankurtaran eşi bir kez daha devreye girer ve yazarın hikâyelerini bir kitapta toplamasını ister. İşte burada başlar yazarımızın yeni serüveni de. Yazar eşinin bu teklifini bir şartla kabul eder. “Şayet bir kitabım veya kitaplarım olacaksa bu kızlarıma adayacağım bir proje olmalı. Hayat, yıllarca çalışıp bir sahil kasabasında emeklilik hayallerinin toplamı olmadığını bilmelerini isterim. Üretmelerini, boncuktan dizilme bir kolyeyi dahi yapabilmenin ruhlarına katacağı pozitif yaşam enerjisini görmelerini arzu ederim. İşte bu andan sonra hayat sizi muazzam bir son ile sizi ödüllendirecektir. Yazar bugünlerde ikinci kitabı için hazırlıklar yapıyor…”