BENİM GÜZEL MANOLYAM 3

 

İşte kapı çalıyor. Nevhan Hanım ve mütemmim cüzü Sarmal... 

Kahvaltı sofrasının esas kızı ile esas kedisi...

Defne Hanım koşarak gitti kapıyı açmaya. “Hoş geldiniz” kelimesi tamamlanmadan Sarmal Efendi zıpladı bile bahçeye. Her zamanki gibi birkaç saksıya çelme atmayı da ihmal etmedi giderken. Ne zaman uslanacak acaba bu delişmen kedi? Şöyle kuvvetli bir esinti ile aklını başına getirmek geliyor içimden. Zira bu kibar kadınların lütfedip bir şey söyleyecekleri yok.   

Nevhan Hanım da tıpkı kedisi gibi masaya adeta sekerek gidiyor. Çipil çipil bakan gözleriyle “Ne kadar da zahmet etmişsin diyor,” benim için değer edasıyla. Kedi figürlü saksı çiçeğini Sarmal'ın bir özrü olarak kabul etmesini istiyor Defne Hanım'dan. Tek hediyesi bu değil. Gelirken getirdiği cevizli keki, masada gördüğü kreple takas etmenin huşusu içerisinde oturuyor sandalyesine. Hazırlıkları büyük bir iştahla süzdüğü sırada başını yukarı kaldırıp bize doğru bakıyor. Dalımı silkeleyerek üzerine düşürdüğüm tırtılın nereden geldiğini anlamaya çalışıyor. Sahibesine düzenlenen komployu sezen Sarmal hemen harekete geçiyor. Genzinin derinliklerden çıkardığı tıslama sesiyle antenleri açıp, efeleniyor hemen. Hanımlar zor sakinleştiriyor küçük beyi.

Çayını höpürde höpürdete içerken daha fazla dayanamayıp soruyor Nevhan:

-             Nişan ne zaman kısmetse? Nerede yapmayı planladınız? Davetli listen hazır mı? Ne giyeceksin, Neler ikram edeceksin? Hangi müzikleri seçeceksin? Saçını topuz mu yapacaksın? Düğün tarihi belli mi, Kaç çocuk yapacaksınız...

Soruları sorarken cevaplarını dinleyecek vakti yok gibi yalnız. Doldurduğu tabağı tüketmekle meşgul. Ne Defne Hanım, ne Sarmal, ne de gökten zembille inen tırtıl durdurabiliyor Nevhan Hanım’ı. Kan şekeri normale dönünce onun da normalleşeceğini düşünüyoruz ağaç arkadaşlarımla. Ve birbirimize soruyoruz “Defne Hanım, bu kadının en çok hangi özelliğini seviyor acaba diye?” İştahı? Gevezeliği? Şen kahkahaları, Hayatı çok fazla ciddiye almayışı? Anda doya doya kalışı. Sadece mecazi doymak değil, gerçekten doya doya kalışı!

O sırada cep telefonu çalıyor Nevhan’ın. Sarmal buna da dikleniyor. Çünkü Nevhan Hanım’ın dikkatini onun üzerinden en çok uzaklaştırdığı anlar, telefonla uzun uzun konuştuğu dakikalar. Ama o da nesi “Şimdi sırası değil” deyip açmıyor telefonu. Kim aradı diye bakmıyor bile. ‘Yemekle arasına kimse giremez’e yoruyoruz biz bu hali. “Ah Nevhan Hanım ah! Biraz frene bassan, biraz zayıflamayı düşünsen keşke. Biz ağaçlara da bir faydan dokunurdu. Çünkü sen kilo kaybettiğinde özellikle yağ yaktığında bunu su ve karbondioksit olarak dışarı salı vereceksin. Biz de fotosentez sırasında verdiğin karbondioksiti kullanarak büyümeye ve gelişmeye çalışacağız. Hayat müşterek malum. Ama nerdeeee?”

(Resim: Ali Express)

Devam edecek...