BİR BEBEĞİN GÜNCESİ

Anne Bebek dergisinin mayıs sayısındaki yazım, günün anlam ve önemine hitab ettiği için buradan, sizlerle de paylaşmak istedim. Vicdanıyla, ruhuyla, tüm benliğiyle anne olanlara ve yavrularına anne şefkatiyle yaklaşım gösteren, annelerin yükünü hafifleten bütün babalara armağan olsun. 

BİR BEBEĞİN GÜNCESİ

Merhaba anneciğim. Seninle oynayacağım ilk oyunun adı “Saklambaç”. Öyle gizli bir yere saklandım ki beni günlerce arasan bulamazsın. Aslında hiç de uzağında değilim hatta çok yakınında, tam içindeyim. Rahminin derinliklerinde henüz sadece bir pıhtıyım. Zaman ilerledikçe varlığımı işaret eden izleri takip ederek beni fark edeceksin. İzin verirsen eğer sobelendiğim yerde yaklaşık dokuz ay on gün kadar konaklayacağım. 

Duyduğuma göre anneciğim; ruhlar bedene girmeden çok önce tanışır, anlaşırlarmış. Ve Tanrı her bir bebeğe kol kanat germesi için ayrı bir melek yaratmış. O meleğin adı 'anne' imiş. Benim melek annem, önceden anlaştığımız gibi koşa koşa geldim işte. Nokta hükmündeki benliğimi o devasa şefkatinle sarıp sarmalayacağın muazzam kuvözindeyim. Bana hamilik edeceğin, beni sevginle büyüteceğin bu özel sığınak için sana şimdiden teşekkür ederim. 

Babamla birlikte sizi heyecanlı günler bekliyor artık. Sık sık doktor kontrolüne gidecek, adım adım beni takip edeceksiniz. Günü geldiğinde ‘pıt pıt’ atan kalbimin ahenkli ritmini duyacaksınız. Bu ses size, o güne dek duyduğunuz en güzel melodi gibi gelecek. O an kesin gözlerin sulanacak anneciğim, babam ise şaşkınlıktan donup kalacak, ağladığını gizlemeye çalışacak. İki küçük noktadan ibaret burnum, size açılacak kollarım, size koşacak bacaklarım, sıkıca kavrayacağınız ellerim, minik parmaklarım ve diğer tüm uzuvlarım, şahitliğinizde günbegün tamamlanacak.

Tanışacağımız günü kordonumla çekiyorum, anneciğim. Kim bilir beni ne kadar çok seveceksiniz. Uzun zamandır hayalimi kurduğunuzu hissedebiliyorum. Hatta babam ikizimle birlikte gelmemi isterdi. Ben şimdilik yalnız geliyorum babacığım. Umarım ikiz kardeşlerim de peşim sıra gelir. Yalnız bu konuda çok da aceleci davranmayın. Bir süre kendi hükümranlığımın keyfini süreyim. Tek ve biricik olmanın tadını çıkarayım. Sevginizi, ilginizi paylaşmaya kendimi iyice hazırlayayım.

Anneciğim, beni öğrendiğin günden beri yediklerine, içtiklerine ne kadar da dikkat ediyorsun. Saçlarını boyatmıyorsun. Sigara içilen ortamlarda bulunmuyorsun. Topuklu ayakkabı giymiyorsun. Uykunu iyi alıyorsun. Beni güzel yetiştirmek için kitaplar okuyorsun. Gebelik egzersizleri yapıyor, kurslara gidiyorsun. Olağanüstü gayretin bana kendimi harika hissettiriyor, çabaların özümde filizleniyor. Gelişim evrelerimin sorunsuzca tamamlanması için gösterdiğin duyarlılıktan dolayı, içinde saygıyla eğliyorum.

Canım annem, daha önce hiç deneyimlemediğin güzel ama bir o kadar da zor bir süreçten geçiyorsun. İçinde ay ay büyürken sana birçok sıkıntı verdiğimin farkındayım. Özellikle ilk haftalarda seni çok kusturduğum için akabinde narin vücudunu değiştirip ağırlaştırdığım için lütfen beni bağışla. Keşke bütün bunlara engel olacak sihirli bir gücüm olsaydı, keşke yaşadıkların sadece bununla sınırlı kalsaydı: Sen kilo aldıkça, vücudunda bana yer açmaya çalıştıkça cildinde çatlaklar oluşuyor, göğüslerin şişiyor, zaman zaman karnında ve kasıklarında ağrılar oluyor, gece uykuların kaçıyor. Beni taşımaktan belin ağrıyor. Ter içinde kalıyor, nefes darlığı çekiyorsun. Bazen tansiyonun düşüyor. Karnın ise defalarca tekmelerime maruz kalıyor. Anneciğim bunlara sebep olmayı, seni incitmeyi asla istemezdim. Ama inan bana, doğduğum zaman çektiğin bu sıkıntıların hepsini unutturacağım. Seni çok sevecek, ‘agucuk’larına hep güleceğim.

Seni henüz görmedim ama inşallah sana benzerim anneciğim. Sesin o kadar huzur verici, o kadar güzel ki, eminim sen de çok güzelsin. Her şeyi birlikte yapıyor olmamız kendimi güvende hissettiriyor. En keyif aldığımız şeylerden biri de klasik müzik dinlemek. Kulağıma ne kadar da hoş geliyor. Ama inan bana anneciğim, dinlettiğin hiçbir ezgi senin müşfik sesinden daha güzel değil. Elini başımın üzerine koyup benimle konuşmaya, bana hayallerini anlatmaya, yaşama dair ümit aşılamaya devam et olur mu? Bil ki seni işitiyor; içinden geçenleri, söylediklerini hatta söylemediklerini, ezcümle bütün hislerini duyumsuyorum.

Doğum yaklaşıyor. Heyecanımız da giderek artıyor. Şu köşede duran hastane çantam değil mi? Bakıyorum odam da hazır. Bezimden diş kaşıyıcıma, battaniyemden eldivenime kadar her renkten, her desenden, kıyafetlerim, oyuncaklarım mevcut. Kullanacağım eşyaların renklerini, cinsiyetime göre belirlememeniz ne büyük şans. 

Anneciğim bana dokunacağın, beni emzireceğin, bana bir mucizeymişim gibi bakacağın günlere çok az kaldı. Sık sık ağlarsam babam da sen de sakın korkmayın. Çünkü iletişim kurmak için bildiğim tek yol bu.  Eminim kısa zamanda çağrı sesimi, ağrı sesim, uyku sesimi birbirinden ayıracak kıvama geleceksiniz. Sen, ben ve babam birlikte çok iyi bir ekip olacağız. İş bölümü yapacağız. Ben olur olmaz her şeye mızmızlanmayacağım (umarım). Sen beni ak sütünle emzirip ninniler söylerken babam da gazım ve nazımla ilgilenecek. Bu arada beni sarsarak sallamamaya, kusana kadar yedirmemeye, bezimi sık aralıklarla yenilemeye, ara ara yatış pozisyonumu değiştirmeye gayret ederseniz  memnun olurum. Popomun tahriş, kafamın patates gibi olmasını hiçbirimiz istemeyiz öyle değil mi anneciğim? Ha unutmadan, bana ait güzel bir anı defteri edinir ve gelişim serüvenimi kaydederseniz ileride torunlarınıza bahsedebileceğim kıymetli bir hazinem olur.

Başta çok büyük gelmişti burası fakat biraz darlaşmaya başladı sanki. Sanırım karnında yeterince büyüdüm anneciğim. Doktor teyzem de zamanın geldiğini söylüyor. O kadar heyecanlıyım ki… Son hazırlıklarımı yapıyorum. Yönümü değiştirdim ve kendimi şöyle bir kontrol ettim. Evet, hemen hemen hazırım. Hiçbir organım eksik değil. Sadece dişlerim ve saçlarım yok. Başlangıçta sütle besleneceğim için dişe ihtiyacım yok zaten. Saçsız oluşum ise hiç sorun değil. Dikkat ederseniz bu beni daha esrarengiz kılıyor. Kilom üç beş gram fazla ama olsun, o kadar kusur kadı kızında/oğlunda da olur. Evet anneciğim haklısın; iflah olmaz bir iyimserim ben. Hanginize çektim acaba?

Yaşasııınnnn! Nihayet beklenen gün geldi! Doğumhanedeyim. Anneciğim artık son dönemeçteyiz. Birlikte en kuvvetli nefesimizi alıp verelim. Tıpkı öğrendiğimiz gibi; nefes al, nefes ver; nefes al, nefes ver… Doktor teyzeciğim sana güveniyoruz. Hadi gayret anne, hadi anne...

Aman Allah’ım, işte doğdum bile, artık aranızdayım. Ağlamamı duyuyor musun anneciğim? Ama sakın telaş etme, biraz şaşkınım sadece. Göreceksin bak hazırlanıp sıcacık kollarına geldiğimde hemen yatışacağım. 

Her şey yolunda olmalı ki şimdi bir başka odadayım. Uyumadığım anlarda tatlı telaşınızı görebiliyor, bana olan yoğun sevginizi, ilginizi iliklerime kadar hissedebiliyorum. Heyyy, onlar da ne: şerbetler, pastalar, tatlılar, çikolatalar, türlü türlü ikramlar, kapı süsleri, balonlar… Tahmin ettiğimden de görkemli bir karşılama hazırlamışsınız. Bu güzel bir sürpriz oldu gerçekten. Keşke ben de tadabilseydim. Ama eminim onların hiçbirisi melek annemin sütünden daha şifalı değildir. 

Günlerdir aranızdayım. Görüyorum ki size hatırlattığım her şeyi harfiyen uyguluyor düşünemediğim başka pek çok konuya da özel ihtimam gösteriyorsunuz. Bunun için size gerçekten minnettarım.

Bu güzel ama zorlu süreçle ilgili olarak şimdiki sözlerim sana gelsin babacığım. Annemi çok severek, onun yükünü hafifleterek bana ödüllerin en büyüğünü veriyorsun. Ah şu hormonlar…  Ve hormonlara saygı duyan biricik babam… Komedi filmlerine bile ağlayan annemi büyük bir ciddiyetle teskin ediyor, ona sık sık ikramlarda bulunuyorsun. Gece acıktığımda ya da altımı ıslattığım için ağladığımda sen de zıplayarak uyanıyor ve hep aynı sözleri, hep aynı sırada tekrar ediyorsun: “Pışpışlayalım mı? Yoksa acile mi gidelim?” Babacığım benim. İyi ki benim babamsın. Tatlı telaşın seni gözümde daha da yüceleştiriyor. 

Canım ailem sizi çok sevdiğimi söylemiş miydim? Doğru ya, henüz konuşamıyorum. Ama olsun, gülen gözlerim, kulaklarıma doğru yayılan ağzım, ters dönmüş uğur böceği misali neşeyle devinen kollarım, bacaklarım size her şeyi anlatıyor olmalı. Dile gelseydim eğer işte bunları söylerdim; kalem tutabilseydim kâğıda bunları dökerdim ve eklerdim: “bu özel günce, size ve sizler gibi kutsal emanetlerine şefkatle muamele eden tüm ebeveynlere armağan olsun.  Ne mutlu sağlıkla, sevgiyle büyüyen tüm bebeklere ve çabuk büyümek zorunda kalmayan tüm çocuklara.