ANNELER GÜNÜ YAKLAŞIYORKEN

Anneler günü yaklaşıyor. “Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğmuş olur.” der, mistik guru; Osho. Gerçekten de öyle değil midir? Annelik; kutsal emanetlere eşlik etmek için bir nevi yeniden doğmak, kendini yeniden yapılandırmaktır. Öncelikleri, istekleri, ihtiyaçları yeniden düzenlemektir. Yenilenmek, öğrenmek ve öğretmektir annelik. Koşulsuz, beklentisiz sevme halinin yanı sıra süregelen bir endişe duygusu, “yeterince iyi bir anne miyim” diye sürekli sorgulama durumu, hal ve hareketlerle model olma sorumluluğu, salt kadın kimliği ile daha ince, daha nahifken annelik misyonuyla dağları delme arzusu… Velhasıl aynı anda pek çok hissiyatı içinde barındıran çok özel bir dönemeç annelik. Kanımca, kaygıları kendi içinde dengeleyip aynı anda anneliğin lezzetini alabilenler, bu yüce duyguyu en güzel şekilde deneyimleyenlerdir.  

Bebekler, çocuklar, hiç büyümeyen evlatlar ailelerine eşsiz güzellikler yaşatırken ciddi sorumluluklar da yüklerler. Dr. Gülseren Budaycıoğlu; "Çocukların kaderini en çok anneler yazar" der. Çünkü bizim gibi toplumlarda çocuklar daha ziyade annelerinin himayesinde büyür, hayata onların baktığı pencereden bakarlar. Dolayısıyla toplumun değişimi, dönüşümü için kız çocuklarının, kadınların eğitimi çok önemlidir. 

Evlat yetiştirme sorumluluğunun önemli bir kısmını yüklenen annenin refahı ve mutluluğu da çok önemli bir husustur. Bir anne mutlu olursa güçlü de olur, güçlü ve mutlu bir anne, etrafındakileri de mutlu eder. Kendini çocuklarına feda eden, kendi mutluluğunu sadece çocuklarının mutluluğuna bağlayan anne kurban rolündedir ve bu tutumun kendisine vereceği zararı görebilmelidir. Ayrıca annelerin her durumda mükemmel olmaya çalışmaktan, kendilerini devamlı diğer annelerle mukayese etmekten vazgeçmeleri,  sadece anne kimliğiyle yetinmek yerine var oluş amaçlarına yönelip hayatın içinde farklı kimliklerle yer almaya devam etmeleri gerekir. 

Anneliğe dair söylenecek/yazılacak o kadar çok söz var ki... "Anneler, çocuklarını yaşarmış" diye okumuştum bir yerlerde. Ne yazık ki annem beni, kardeşlerimi, bize dair pek çok güzelliği doya doya yaşayamadı. Annemi, anne olmadan üç yıl önce, kaybettim. Büyük bir yıkımdı benim için. Toparlanmak hiç kolay olmadı. Diğer yandan ben durdum diye hayat durmadı, sevdiklerim, sorumluluklarım bir şekilde beni  yaşama yeniden bağladı. 

Elem dolu o günlerde en büyük tesellim, içimde anneme dair bir vicdan yükümün bulunmayışı olmuştur. Bir taraftan da onsuz geçen günlerin ardından hep aynı şeyi sorgulamışımdır: "Annemle geçirdiğim kaliteli zaman dilimi ne kadardı? Kaç yıl, kaç ay, kaç gün, kaç dakika?" Kabaca hesaplamak için: "Çocukluğumu, hangi yaşlarımda  daha net olarak hatırlıyorum?" diye düşündüm. Hatıralarım gözümde, özellikle 7-8 yaşlarından itibaren canlanmaya başladı. On sekiz yaşında üniversite okumak için evden ayrıldığımı hesaba kattığımda ise annemle, farkındalıklı olarak sadece bir on yıl geçirmiş olduğumu idrak ettim. On yıl değil, on ay değil, on gün bile anne sevgisi, anne sıcaklığı tadamayanlar vardır elbette, bunu biliyorum. Fakat normal şartlar altında, söz konusu anneyse yüz yılda da geçse hiç birimize yetmez öyle değil mi? 

Anneleri hayatta olanlara söyleyebileceğim şu ki ortak anları, ortak anıları çoğaltmaya bakın. Kırgınlıklarınız varsa vakit varken onarın. Anneyle muhabbet; evin bereketi, duaların kabulüdür, bunu hep hatırlayın. Onlara sık sık sevgi sözcükleri fısıldayın, özel olduklarını her fırsatta hissettirin. 

Büyük üstat Fazıl Hüsnü Dağlarca "Anne" şiirinde ne de güzel dile getirmiş duygularını: 

Anne

Uyusun da büyüsün

derdin büyüdüm anne.

Bana o ak sütünden

Verdin, büyüdüm anne.

***

Uykuma yıldızları

Serdin, büyüdüm anne.

Anne güzelliğine

Erdin, büyüdüm anne.

         

Depremde annesini, evlatlarını kaybeden kardeşlerimize baş sağlığı diliyor, onlara hürmeten bu sene biraz daha kendi içimizde, biraz daha mütevazı bir kutlama yoluna gidebiliriz diye düşünüyorum. Bu vesileyle öncelikle anne yerine koyduğum kayınvalidemin, kanatsız bütün meleklerin, koca koca yürekleriyle anneliğin hakkını verenlerin, anne olmasa da anne şefkati taşıyanların gününü kutluyor, anne olmak isteyenlerin  de bu yüce duyguyu en güzel şekilde tatmalarını temenni ediyorum.  

 

Yıldızlı sevgilerimle J